Rozdział 4

"Strach jest ocze­kiwa­niem zła."

Byłam prowadzona przez nieznany dotąd korytarz. Emocje we mnie buzowały, ze strachu żołądek ścisnął się niczym cienka nitka przez co wcześniej zjedzony posiłek podszedł mi do gardła. Tajemnicy chłopak trzymający moje ramię szedł równym tempem, nie zwracał na mnie jakiejkolwiek uwagi. Zachowywał się jak robot zaprogramowany by wykonywać polecenia.

- Zaraz ktoś do ciebie przyjdzie.

Mężczyzna wepchnął mnie do czarnego pomieszczenia, na samym jego środku stało krzesło, a przed nim statyw. Moja dolna warga zadrżała, wiedziałam co się zaraz stanie. Nagranie wyślą do moich rodziców, zaszantażują ich, a potem ...potem mnie zabiją.

Drzwi ponownie się otworzyły, do pokoju wkroczyły dwie sylwetki. Louis i jego towarzysz stanęli naprzeciw mnie. 

Ich twarze były oziębłe, wręcz uśmiercali wzrokiem. Wyższy z nich miał lekki zarost i dziwnie zaczesane włosy.

- Liam, przywiąż ją. - Diler wydał polecenie, a ja dopiero chwile później zdałam sobie sprawę z tego co powiedział. Liam usadził mnie na krześle i z kieszeni wyciągnął biały sznurek. Mój oddech przyśpieszył, szamotałam się, wyrywałam, ale bez skutku. Moje nadgarstki przywiązane były do poręczy mebla.

Ja pierdole.

Mężczyźni włączyli kamerę, czerwona dioda zamrugała dając znak o rozpoczęciu nagrywania.

- A teraz skarbie pokaż jak się boisz.- Tomlinson wyszeptał wprost do mojego ucha powodując serię dreszczy. Milczałam. Może to złe posunięcie, może powinnam wykonywać wszystkie ich polecenia.

- Mówię, żebyś pokazała strach!! - syknął przez zaciśnięte zęby i uklęknął tuż przede mną. Ni traciliśmy kontaktu wzrokowego. Chłopak napiął wszystkie swoje mięśnie - był bardzo niecierpliwy, uniósł dłoń i wymierzył siarczysty cios w policzek. Głowa przekrzywiła się w prawą stroną pod wpływem uderzenia, czułam palący ból w tym miejscu. Po chwili szarpnął mnie za włosy i przyłożył do potylicy lufę pistoletu.

- Mam cię rozpierdolić? krzyknął tak głośno, że słowa odbiły się echem w mojej podświadomości. Tego wszystkiego było za dużo, wybuchnęła niekontrolowanym szlochem. Łzy płynęły ciurkiem, co jakiś czas łapałam głośno powietrze. Płakałam jak nigdy przedtem. To było ...wspaniałe. Czułam, że pozbywam się wszystkich problemów, choć tak naprawdę dalej byłam wśród nich.

Usłyszałam śmiech obojga bandytów

- Nie można było tak od razu ślicznotko? - Louis obdarzył mnie sztywnym uśmiechem. - Nagrywaj

Po niecałym kwadransie film został przekazany Liamowi, chłopak spakował go i opuścił pomieszczenie.Byłam sam na sam z tym pieprzonym skazańcem! Kurwa!

Słona ciecz zaschnęła na mojej twarzy pozostawiając kilka brudnych śladów. Nawet jeśli umrę  chciałabym zrobić to z godnością, a nie brudna od stóp do głów.

- Uśmiechnij się, Evie. - sposób w jaki wypowiedział moje imię był inny niż zwykle. Tym razem zabrzmiało spokojniej, może nawet czulej.

Jego kciuk przejechał wzdłuż mojej dolnej wargi, która niebezpiecznie zadrżała.

Uniosłam głowę, która dotychczas była spuszczona z bezsilności. Nasze spojrzenia spotkały się. W moich oczach nadal świeciły się pozostałości po wcześniejszej histerii. Turkus w jego tęczówkach przeszywał mi raz na razem.

Obserwowałam jak z kieszeni wyciąga mały, ale za to ostry nóż. Jęknęłam bezradnie podejrzewając co się zaraz stanie. Przesunął ostrzem po moich policzku nacinając kawałek skóry, z której dość szybko pociekła krew. Wiedziałam, że nawet moje błagalne spojrzenie nic nie zmieni. To twój koniec, Ev.

Szatyn rozciął sznurek, którym oplecione były moje dłonie. Niewyobrażalna ulga i wolność. Automatycznie uciekłam w tył przewracając przy tym krzesło. Dotarłam do najodleglejszego kąta i zsunęłam się na dół podkulając nogi pod brodę. Czułam tysiące ciarek na całym ciele. Niebieskooki schylił się, poczułam jego wargi na wcześniej wykonanej ranie. Dokładnie obcałował bolące miejsce. 

Byłam w kompletnym amoku. Ten psychol zachowywał się jakby posiadał dwie osobowości. Alterego chce jedynie mnie krzywdzić, natomiast dobry "on" opiekuje się mną i w pewien chory sposób jest czuły. Czy to jest normalne?! Nic na tym przerażającym świecie nie jest normalne.  

- Popierdoliło cię? - zebrałam się na odwagę i wyszeptałam mając nadzieje, że nie usłyszy. Myliłam się.

- Najwyraźniej tak, już dawno powinienem był cię zabić, a tym czasem nadal oddychasz. - odpowiedział biorąc mnie na ręce. Jedną dłoń umieścił w zgięciu kolan, natomiast druga przytrzymywała moje plecy. 

Przemierzaliśmy korytarz pełny nieznajomych ludzi, wszyscy odziani byli w skórzane kurtki. Trend wśród złych. Z szacunkiem schodzili z drogi Tomlinsonowi. Kiedy znaleźliśmy w czymś na rodzaj salonu diler postawił mnie na ziemi. Głośne gwizdnięcie wyleciało z jego ust, a po chwili całe zgromadzenie stało dookoła nas. Oplotłam się ramionami i przełknełam głośno ślinę. Rozglądałam się po wszystkich mężczyznach w pomieszczeniu. Co jeden to większy od drugiego. Jak wyciągnięci z celi, słowo daję.

- Moi drodzy, ta o to piękna dama jest naszym gościem specjalnym. Oczywiście wiecie o co chodzi. - pokój wypełniły różnorodne śmiechy. Serio, haha. 

Odwróciłam głowę w drugą stronę widząc obleśny uśmiech jednego z nich. Wtedy to się stało. To nie może być prawda! Otworzyłam usta najszerzej jak umiałam. Moje serce zabolało jak nigdy wcześniej - to była zdrada.

- Oliver! - pisnęłam widząc jego zaskoczoną twarz. Podbiegłam do niego i najmocniej jak umiałam uderzyłam go w klatkę piersiową. Przyjaciel nie krył zaskoczenia, strach malował się w jego spojrzeniu. - Ty pieprzony dupku! Byliśmy przyjaciółmi! - ręce Louisa oplotły moją talię i uniosły mnie w górę. Wyrywałam się, ale na marne. Byłam odciągana jak najdalej Olivera.

- Skurwiel - wykrzyczałam na koniec, a po chwili zniknęłam za drzwiami jednego z pokoi.

Opadłam na miękki materac. Serce waliło jak szalone,a wściekłość malała z każdą sekundą.  To było gorsze niż śmierć, wiedza, że twój jedyny przyjaciel jest jednym z porywaczy.

- Uspokój się! - wróciłam do rzeczywistości słysząc głos Louisa. - Prawda boli, co mała? 

________________________________________________________________

Cześć ;3

Szybka notka bo szykuje się na premierę WPO.

Jak wam się podoba rozdział? Mam nadzieję że nie jest za krótki. 

Trzymajcie się, xoxo <3

*Dziękuje za wszystkie pracę, jak ktoś ma jeszcze chęć i życzenie to można wysyłać na gg, tt czy co tam jeszcze podałam. Loolz x3

czytasz = komentujesz